Κλόβις

(Παρίσι 466 – 511 μ.Χ.). Βασιλιάς των Φράγκων (481-511). Διαδέχθηκε τον πατέρα του, Χιλδέριχο A’, και κατέλαβε τη βόρεια Γαλατία στην ηγεμονία των Σαλίων. Με τη νίκη του επί του Ρωμαίου Συάγριου στη Σουασόν (486), την επέκταση κατά μήκος του Σηκουάνα και του Λίγηρα και την κατάληψη των βησιγοτθικών εδαφών, βόρεια των Πυρηναίων, κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την πολιτική ένωση της Γαλατίας. Το 496, μετά τη νίκη του επί των Αλαμανών, προσχώρησε στον χριστιανισμό με την επίδραση της συζύγου του, Κλοτίλδης. Το γεγονός αυτό είχε μεγάλη σημασία. Με τον τρόπο αυτό κατόρθωσε να εξαλείψει τη θρησκευτική διχόνοια μεταξύ των Φράγκων και των γαλατορωμαϊκών χριστιανικών πληθυσμών. Έτσι δημιούργησε έναν ανθεκτικό στον χρόνο δεσμό μεταξύ των δύο λαών και προσέδωσε μεγαλύτερη σταθερότητα και συνοχή στο νεοσύστατο βασίλειό του. Έζησε τα τελευταία χρόνια του στο Παρίσι, το οποίο επέλεξε ως πρωτεύουσά του. Η πολιτική και διοικητική οργάνωση του βασιλείου του Κ. συνετέλεσε στη γέννηση του φεουδαρχικού συστήματος: καθιέρωσε την κληρονομικότητα του βασιλικού τίτλου και τους κανόνες του σαλίου δικαίου, δημιούργησε το δικαστικό αξίωμα του κόμη, καθιέρωσε την αρμοδιότητα του βασιλιά στον διορισμό των επισκόπων και καθόρισε τα δικαιώματά του επί των εκκλησιαστικών ιδιοκτησιών. Ο Κ. υπήρξε ο ιδρυτής της δυναστείας των Μεροβιγγείων. Η βάφτιση του Φράγκου βασιλιά Κλόβις, σε τάπητα του 16oυ αι. (Moυσείο της Ρενς, Γαλλία).